Isključivost društvenih normi, koja se manifestuje i u govoru mržnje, u BiH nema dostojne protivnike u javnoj sferi i demokratskoj državi jer je upravo ona institucionalizacija te isključivosti.
Kada nacionalistička retorika postane politička platforma, institucionalni rasizam se lako prenosi u javnost i manifestuje u narastanju jezika mržnje u javnom diskursu.
Medijsko izvještavanje o slučajevima čedomorstva u BiH učvršćuje mitski konstrukt „demonske majke“, tvoreći jasnu granicu između „normalnog“ i „devijantnog“ majčinstva.
