"Prvi i najveći ratni dopisnik" napisano je na nadgrobnom spomeniku Sir Williama Howarda Russella u kripti katedrale Svetog Pavla Londonu.

 

Rođen je 28. marta 1820. godine u Tallaghtu, predgrađu Dublina, a kao novinar počeo je raditi 1841. godine zahvaljujući Robertu Russellu, njegovom rođaku koji je radio za Times, gdje je angažovao Williama kao reportera da izvještava o predstojećim izborima u Irskoj.  

 

Zahvaljujući svom angažmanu i posvećenosti poslu, urednik mu je ponudio posao u Londonu.

Kao mladi reporter, koji je pokrivao vijesti o kratkotrajnom vojnom sukobu između danskih i pruskih trupa u Danskoj, izvještavao je 1850. Poznat je kao jedan od prvih ratnih dopisnika, tokom izvještavanja o Krimskom ratu (1853–1856) između Ruskog Carstva i alijanse koju su stvorili Britansko Carstvo, Drugo Francusko Carstvo, Osmansko Carstvo i Kraljevina Sardinija.

Njegovi izvještaji su bili revolucionarni jer su davali javnosti informacije o stvarnosti ratovanja, o čemu prije nisu čitali. Javnost je bila šokirana izvještajima, te je vlada bila primorana da preispita postupanje prema trupama i što je direktno  dovelo do toga da se ratna medicinska sestra Florence Nightingale dobrovoljno prijavi u misiju za zdravstvenu njegu na Krimu, koja je revolucionirala tretman na bojnom polju.

 

Njegov izvještaj od 20. septembra 1854. govori o strašnim tretmanima hirurga na bojnom polju i nedostatku hitne pomoći za vojnike u bitci iznad rijeke Alme. U svom izvještaju o opsadi Sevastopolja napisao je čuvenu frazu "tanka crvena linija", koja se odnosila na britanske trupe kod Balaklave 1854. godine. Jedan od glavnih fokusa njegovih izvještaja bili su loši uslovi u kojima su bile trupe, posebno ranjenici, tokom opsade. Izvijestio je i o izbijanju kolere među vojnicima.

 

"Nedostaje najobičniji pribor u bolnici, nema ni najmanje pažnje posvećene pristojnosti ili čistoj posteljini, smrad je užasan. Koliko mogu da primijetim, ovi ljudi umiru bez i najmanjeg napora da ih se spasi. Čini se da o bolesnim brinu bolesni, a umirućim oni koji umiru", pisao je Russell između ostalog.

 

Bio je vješt u intervjuisanju, a od vojnika je dobijao ekskluzivne priče koje su razotkrivale njihove patnje. Pisao je da je zaprepašten žrtvama i neslogom rata, kritikujući britanskog komandanta Lorda Raglana zbog nesposobnosti.

 

Kraljica Viktorija nije bila zadovoljna njegovim pisanjem o Raglanu, a princ Albert ga je nazvao "jadnim škrabačem". 

 

Izvještavao je o ratu na Krimu sve dok ga u decembru 1855. nije zamijenio dopisnik The Timesa iz Konstantinopolja. Sljedeće godine je otputovao u Moskvu da dokumentuje krunisanje cara Aleksandra II. 

 

Russell je izvještavao i o indijskoj pobuni 1857., američkom građanskom ratu, krunisanju cara Nikolaja I, francusko-pruskom ratu i Zulu ratu, između mnogih drugih događaja iz 19. stoljeća.

 

U Washington je otišao 1861. tokom Američkog građanskog rata i vratio se u Englesku 1863. godine.

 

Objavio je i brojne knjige koje su uglavnom zasnovane na depešama iz raznih ratova o kojima je izvještavao, među kojima su "Rat: Od iskrcavanja na Galipolju do smrti lorda Raglana", "Britanska ekspedicija na Krim", "Bitka kod Bull Runa", "Turneja princa od Velsa, dnevnik iz Indije", "Atlanski telegraf".

 

Russell se školovao kod doktora Walla u Dablinu, a zatim i kod dr. Geoghegana. Zanimali su ga medicina i pravo, iako nije znao šta bi želio raditi. Vojnički život je takođe bilo jedno od njegovih interesovanja i uživao je gledati vojnike kako vježbaju i pokušavao se prijaviti, u čemu ga je sprečavao njegov djed. 

 

Iako se navodi da je Russell bio prvi ratni dopisnik, postoje podaci koji govore drugačije te se navodi da je The Times poslao dopisnika da izvještava o Španskom ratu za nezavisnost 1808., a da je Morning Post poslao jednog u Španiju da izvještava o prvom Karlističkom ratu 1837. 

 

William Howard Russell penzionisao se 1882. i osnovao list Army and Navy Gazette. Preminuo je u Londonu 11. februara 1907. u 86. godini.