Mediametar
Rijetko su na jasnim argumentima utemeljene kritike na društvenim medijima da u nevladinim organizacijama rade plaćenici, neradnici.
Sarajevski dvosedmičnjak izašao je 450. put, a šta to predstavlja u doba izumiranja štampanih izdanja, piše novinar Emir Imamović.
Većina medija rad nevladinih organizacija ne propituje, neke drži u povlaštenom položaju a neke pod stalnom paljbom.
Kako pomiriti novinare i nevladine organizacije?
Kad nisu produžena ruka vlasti, većina medija o civilnom društvu izvještava površno, a proteste protiv vlasti vješto razbiju.
Bilo je teško doći do rezultata „malih fudbalskih liga“, javljali su ih sveštenik, milicionar, kafedžija, trener...
Kažu pisanje je kao pletenje: morate imati nit, jak početak, dobar kraj, između lijepu pletnju, no i ukrase stavite na mjesto.
Sa one strane tog istog zida, nema ni puške ni pendreka. Ni Bog u Jeruzalemu, očigledno, nije istih prava sa ove i one strane zida.
Potreba za specifičnom društvenom funkcijom koju su obavljali i još u izvjesnoj mjeri obavljaju štampani mediji nije i neće nestati.
Najčešće su se vraćali u omiljenu kafanu, “dopisničku bazu”, nedovršenom gemištu ili partiji šaha i društvu neobičnog sastava.